Voor blog 3 in deze serie, klik vooral even hier.
De eerste dag zit er op. Afgelopen dinsdag was het zo ver. Ik heb de dag voornamelijk doorgebracht in het klaslokaal terwijl een (echte) docent met meer dan twintig jaar ervaring de wiskundeles op zich nam (toevallig is het een hele goeie maat van mij. Vijfentwintig jaar geleden werkten we al samen in de horeca). X-as, Y-as, coördinaten en hoe gebruik je Google maps. Al deze onderwerpen kwamen voorbij voor de klassen in het eerste leerjaar van deze VMBO school. En het mooie was dat ik ook echt kon helpen door het beantwoorden van vragen van de leerlingen.
Uitdagingen
Daarnaast zag ik ook kids die hun eigen uitdagingen hebben binnen ons klassikale onderwijssysteem. Voor mij wordt dat zeker een challenge hoe daar, om hen verder te helpen, vorm aan te geven en invulling aan te geven. De collega’s zijn supertof en de omgeving voelt goed om te zijn en rond te lopen. Natuurlijk is dit de ene kant van het verhaal. Alleen maar bloggen over alle leuke dingen zou erg saai en eenzijdig zijn. Er is ook nog een andere kant. De kant waarover ik eerder een begin heb geschreven in dit blog.
De andere kant…
Die kant kwam op dag twee tevoorschijn. De ‘dark side’ van mijzelf. Alhoewel dat wellicht iets overdreven is. In ieder geval zat ik er de tweede dag goed doorheen. Slecht geslapen, veel nieuwe indrukken, nog niet alles is duidelijk, nog geen laptop, je herkent het vast wel. Nog niet alles is (logisch) 100% crystal clear. Ik zat dus mezelf goed in de weg met alle gedachten die dan door m’n hoofd gaan. “Wat doe ik hier, waarom wilde ik dit ook al weer, kan ik dit wel…”, etc. etc. Gewoon een lekkere, heerlijke meltdown van jezelf. Joepi! Na een goed gesprek met de coördinatrice, waar ik alles eruit kon gooien (waardoor er van haar kant ook een en ander los kwam) ging het weer en is de rest van de dag prima verlopen. Het zal van mijn kant vast niet de laatste keer zijn dat ik me zo voel, maar ja, ik leg de lat voor mezelf nu eenmaal erg hoog.
Lichtpuntjes voor mij waren die ene leerling die in de ochtend naar me zwaaide terwijl ik over het schoolplein liep en een ander die in de aula vroeg: “Hee, u bent nieuw hier he, veel plezier!”. Het gaat helemaal goed komen. Dat ik dat zeker weet heeft ook te maken met het feit dat mijn Guilty Pleasure een nieuw album heeft uitgebracht (sinds ongeveer 1984 ben ik al fan):
Verhalenverteller of copywriter gezocht?
Bel +31 6 11210036 als je hulp kunt gebruiken van een woordenfluisteraar die lege pagina’s omtovert tot magische verhalen. Lees hier de andere blogs op deze website.