Afgelopen 17 mei had het zover moeten zijn. Een van m’n favoriete DJ’s trad op in Brussel voor het Atomium. Die weet wel, die bollen daar midden in de stad. Alles had ik geregeld: m’n beste maat ging mee, tickets, auto, hotel voor een overnachting. Alles helemaal prima. Tot het moment dat hij vertelde dat er nog 19.998 andere mensen zouden zijn. Wat zeg je? Hoeveel???? Damn. Dat aspect had ik dan weer net niet goed uitgezocht.
En tsja, dan begint het he. In je hoofd. De twijfel. De zorgen. Wat paniek. Overzicht verliezen. Alles nog een keer lezen. Poeh. 20.000 man Das best wel veul. Uh, hoe zit het dan met die toiletten he (das voor mij altijd het belangrijkste. Het liefst wil ik een privetoilet. Ik ga dat toch eens een keer regelen). Dixies vind ik echt een fokking drama. Maar ja, een andere, betere oplossing is er niet. Hoe ver lopen was het hotel ook al weer? Mmm, 20 minuten. En waarschijnlijk mag je het terrein toch niet af, dus das ook geen optie.
Op zaterdagochtend zat ik dan ook thuis bij m’n beste maat. Gozer, ik denk niet dat het me gaat lukken om op een (druk) terrein te gaan staan met dixies en 20.000 anderen. Ja maar Ries we kunnen toch vroeg gaan? Dan is het nog niet zo druk en kan je er aan wennen. En als je het echt niks vind gaan we weg he. Naar het hotel. Of wat anders doen in Brussel. Kan ook he?! Is voor mij geen probleem. of als je naar een paar uurtjes weg wil. Ook goed. Als je naar huis wil omdat je het niet trekt i.p.v. dat we naar het hotel gaan voor mij helemaal prima. Damn wat een maat he. Die zo meedenkt. Al die opties zoemen door m’n hoofd. Bijna ben ik zover om te zeggen: okee, we gaan. Tot ik de reviews lees van het Booking hotel. Bagger dit, drama zo. Fok. Ik ga niet hoor. Geen zin in. Trek ik niet. Nee, nee, nee. Geen Brussel uiteindelijk
Dus ja. Geen Brussel. Geen 20.000 mensen. Geen Anyma. In principe ook geen spijt. Maar toch gaat het me niet nog een keer gebeuren. De volgende keer wordt anders. dan ga ik wel. Ondanks dat ik het spannend vind of dat het erg groot wordt in mijn hoofd. Zo nu en dan dien je toch uit je comfortzonde te komen want anders verandert er nooit wat.
Maar wat heb je dan gemist? Nou dit dus…
15 Augustus heb ik nog een herkansing. Dan staat Solomun (voor de kenners) in Brussel. Niet bij het Atomium maar bij het koninklijk paleis. 17.000 man. Dat scheelt dus alweer 3000 mensen. Dus dat moet kunnen. Voor mezelf dien ik het te proberen. Ook al is het maar voor 5 minuten. Voor een ervaring die ik mijn hele leven niet meer ga vergeten. Zoals die dagen in Madrid vorig jaar. Ga je met me mee 15 augustus?