Als je jezelf presenteert als verhalenverteller dan zul je op een bepaald moment ook zelf met de billen bloot moeten natuurlijk. Niet letterlijk hoor. Dat niet. Ik denk ook niet dat Midjourney (dat is de AI waarmee ik de afbeeldingen op deze website maak) het ziet zitten om een foto van mijn achterkant om te toveren tot een fantastisch uitziende poster. Nee, dat gaan we niet doen. Wat we wel gaan doen is in diverse blogs zo nu en dan een sluier oplichten hoe het er allemaal van binnen aan toe gaat zodat je een beeld krijgt bij “Richard de verhalenverteller”.
We beginnen bij het begin…
Vanuit mijn jeugd weet ik dat ik altijd tijdens het VWO flink mijn best moest doen. Voldoendes halen of goeie cijfers halen, ging bij mij niet vanzelf. Voor mij betekende het elke dag leren, samenvattingen maken en keurig mijn huiswerk maken. Alleen op die manier is het mij gelukt om dat diploma binnen te halen (uiteindelijk met hangen en wurgen en het betere spiekwerk). We hadden een toffe vriendengroep dus koste wat kost wilde ik die niet kwijtraken door te blijven zitten. Uiteindelijk gebeurde dat natuurlijk toch, eenvoudigweg omdat je na het behalen van je diploma allemaal een andere kant uitwaaiert.
De wijde wereld in
Afscheid nemen van mensen waarmee je vijf jaar lang dag in dag uit samen was, vond ik niet makkelijk. En ik vind dat nog steeds niet makkelijk alhoewel het ook bij het leven hoort. Ik weet nog wel dat me dat een ‘verloren’ gevoel gaf. Dit in combinatie met mijn vervolgstudie (tsja, dan ben je 18 en kies je iets) waarbij ik geen flauw idee had wat ik ging doen en kon verwachten gaf dat letterlijk een schok. Het werd uiteindelijk de Universiteit in Tilburg.
De KUB (1990)
Na de middelbare dus in eerste instantie naar de toenmalige KUB in Tilburg. KUB stond voor Katholieke Universiteit Brabant. De huidige afkorting zal ik hier maar niet typen maar Brabant is vervangen door Tilburg als ik het goed heb. Op de KUB was ik doodongelukkig omdat ik er totaal niet paste en er voor mij geen reet aan was. Ik was een BIKker. Bestuurlijke Informatiekunde heette de opleiding als ik het me goed herinner. Met dat diploma op zak was ik nu miljonair geweest net voor de opkomst van alle .com bedrijven en het internet (denk Nina Brink). Maar ja, het was dus niets voor mij (misschien was het gewoon de stad. Kan ook he, ik kom tenslotte uit Breda). De universiteit was te groots, zowel de studie als de studenten die er rond liepen deden mij weinig en mijn cijfers lagen beneden het vriespunt. Na een klein half jaar was het op dinsdag al weekend en snel daarna werd het de hoogste tijd om mezelf uit te schrijven om op zoek te gaan naar een andere opleiding.
HEAO Breda (1991)
Omdat ik ’toevallig’ ook op de open dag van de HEAO was geweest was dat voor mij een logische tweede keuze. Logisch, maar niet enorm bewust. Maar goed, aan het eind van de zomer van 1991 fietsten we naar de Lovendijksstraat om daar aan de studie Commerciële Economie te beginnen. Van de zes jaar studiebeurs waren er nu nog vijf over. Er lag, vanuit mezelf, redelijk wat druk op om in ieder geval mijn propedeuse te halen in één jaar zodat ik nog vier jaar over zou houden voor die overige drie jaar van mijn HEAO studie. Over die druk in het volgende blogbericht meer…
Verhalenverteller nodig?
Bel +31 6 11210036 als je hulp kunt gebruiken van een woordenfluisteraar die lege pagina’s omtovert tot magische verhalen. Lees hier de andere blogs op deze website.