Update/Intro December 2024
Onderstaand bericht schreef ik in maart van dit jaar. Ik heb het nu pas ‘live’ gezet op m’n website. Lees hieronder vooral verder…
Soms gebeuren er van die dingen in je leven die een herinnering bij je creëren die je nooit meer vergeet. Denk aan je bruiloft, de geboorte van je kids of de eerste keer sex met je geliefde. Afgelopen vrijdagavond en -nacht heb ik zo’n enorm bijzondere ervaring gehad. Even voor de duidelijkheid: Ik ben 52 jaar jong, nooit getrouwd geweest en m’n jongste dochter is 15 (de oudste 18). Dus nee, het was niet één van de ervaringen hierboven die ik ga beschrijven.
Controle issues
Het hoofdthema in mijn leven is het onderwerp “angst”. Iemand heeft blijkbaar ooit verzonnen dat dit het pad is in mijn leven dat ik dien te bewandelen. Hartstikke fijn. In het verlengde van die angst ligt controle. Controle op de buitenwereld want die vind ik zo nu en dan spannend, eng en onvriendelijk. Is ie natuurlijk niet altijd maar ik ervaar het zo. Vrijdagavond heb ik deze controle even losgelaten door uit mijn comfortzone te stappen. Hieronder hoe dat ging…
Aan de ene kant was het wel, aan de andere kant was het niet gepland. Met drie vrienden, in totaal waren we dus met z’n vieren, hebben we lekker gegeten (kon ook niet anders want ik als culinair wonderkind stond even in de keuken). Het was niet bij mijzelf thuis maar de aankleding was goed verzorgd: Kaarsjes, rustige (deephouse) muziek op de achtergrond, zo’n discobal achtig lampje dat op het plafond scheen. De setting was top!
Klamme handjes
Na het eten was het zover. Met klamme, warme, zweterige handjes had ik het ieniemiene kleine brokje xtc voor mij op de tafel gelegd. Ik keek er naar. Ga ik dit echt doen (remember mijn controle issues)? De anderen zijn wat meer ervaren, weten wat er gebeurd en wat je kunt verwachten. Ik niet. En eerlijk is eerlijk, ik ben geen held. Een schijterd (degenen die mij goed kennen weten dat ze dit laatste letterlijk kunnen nemen). Man, man, man, tsja wat moet je met zo’n brokje. Weet je. Fok it! Ik wil dit een keer meemaken. Ervaren. Uit mijn comfortzone en de controle van de verwachting die er is loslaten. Ik steek het brokje in mijn mond en slik het door. Zo, de eerste stap is gezet. Het wachten begint.
Voel ik al iets?
Bij een van m’n vrienden wordt na een half uurtje duidelijk dat het zijn werking begint te doen. Ik voel nog niets tot weinig maar okee, ik had dan ook een klein stukje genomen. Na ongeveer drie kwartier krijg ik een licht gevoel in mijn hoofd. Ik ervaar dit niet als prettig want het is hetzelfde gevoel dat ik ken vanuit de periode dat ik regelmatig hyperventilatie had. En dat was niet mijn meest leuke levensfase. Ik denk bij mezelf dat ik altijd een beroep kan doen op m’n vrienden om me heen mocht ik me echt niet lekker gaan voelen. Na een kwartier is gelukkig dat lichte gevoel in mijn hoofd weg. Ik ben heel rustig en voel me op m’n gemak en heb een soort van kleine, warme gloed van binnen. De anderen dansen op de muziek en hebben het prima naar hun zin. Ik zit op m’n stoel in afwachting van wat er nog meer gaat komen.
Modder?
Na ongeveer een uurtje neem ik nog een brokje. Het valt op de grond dus ik moet m’n best doen om het van onder de eettafel vandaan te halen. Achteraf zou het ook een stukje modder hebben kunnen wezen maar goed, dat zullen we nooit weten. Na anderhalf uur zit ik heerlijk in mijn eigen wereld. In die wereld is het warm, rustig en kalm. Alsof je een lekkere, fluffy wolk hebt aangetrokken en die past precies. Mellow is de term ervoor volgens mij. Damn, dit is niet wat ik ooit had kunnen bedenken. Het is fijn en prettig. De muziek klinkt (nog) beter, de sfeer is enorm gemoedelijk en m’n deelgenoten zijn de liefste mensen op aarde.
Vibe
We dansen op de muziek, drinken nog een biertje en vertellen elkaar verhalen over vroeger en hebben (ik kan me alles nog bewust herinneren) oprecht enorm goede gesprekken over onze (ex) vriendinnen, relaties, de kinderen, werk en de uitdagingen van het gewone leven. Rond 03.00 ben ik thuis waar ik nog lekker in m’n eentje een uur lang heerlijke (deep) house muziek luister om zo nog na te genieten van de vibe waarin ik terecht ben gekomen.
Waar ik deze blog me begon, is voor mij afgelopen vrijdag wel gebeurd: Er is een herinnering gecreëerd die ik niet meer ga vergeten. En misschien nog niet eens door dat brokje (modder?) wat voor me op tafel lag, maar misschien wel meer door de fijne, veilige, prettige setting waarin het gebeurde. Mensen om je heen die weten hoe spannend je dit vindt, die je ondersteunen en die er voor je zijn. Die je accepteren en waarderen voor wie je bent en die je dit ook gunnen. Ik ben daar dan ook zeer dankbaar voor. Het was een belevenis die ik nooit meer zal vergeten en die me voor altijd bij zal blijven.
What’s next in 2024?
Op naar de volgende “kom uit je comfortzone” stap: Volgende week begint mijn coachingsopleiding. De voorbereidingen zijn inmiddels begonnen. Heb er zin in. Ik hoop, door deze weg in te slaan, de wereld weer een beetje beter te maken door mensen te helpen. Maar eerst fietsen we vandaag nog even langs Bunkertattoo in Breda. Hoogste tijd om een afspraak te gaan plannen om die sleeve op mijn arm te laten zetten…