Sommige mensen vinden ze fantastisch, andere spuuglelijk en een verkrachting van het lichaam. Sinds een jaar of vijfentwintig prijkt er bij mij een tatoeage op mijn rug. Deze heb ik, nadat ik er echt heel goed over had nagedacht, nog laten zetten in een tijd dat nog niemand een tattoo had. Althans, nog niet zo heel veel mensen hadden er eentje. Tegenwoordig heeft iedereen een tattoo. Zoals je al eerder kon lezen ben ik het laatste jaar bezig om meer vanuit m’n hart te leven i.p.v. uit m’n hoofd. Dussss, dacht ik. We gaan nu toch maar eens een afspraak maken (als stok achter de deur) om die sleeve te laten zetten op m’n arm. Dat was eind maart van dit jaar. Via via (dank je Loes) ben ik uiteindelijk terecht gekomen bij Justin van Art & Ink. Terwijl ik dit type heb ik deze ochtend mijn derde sessie gehad bij hem. Nu ben ik niet zo’n held dus ook vandaag was het na een uur/anderhalf uur op bij mij. M’n lichaam had geen zin meer in de pijn. Ik schat zo in dat we ongeveer op de helft zitten. Nog een keer of drie te gaan (hoop ik). Het was afzien deze ochtend. Sorry lief lichaam.
Leuk?
Nee, leuk is het niet, het zetten van een tribal sleeve op je arm. Tenzij je houdt van pijn en ervan geniet. Het is meer een enorm pittig proces van begin tot eind. Een, voor mij, transformatieproces. Nu ben ik denk ik ook nog niet helemaal hersteld van m’n verkoudheid (check dit blog voor de details), dus of het qua planning allemaal zo slim is….we gaan het morgen en komend weekend merken of we een terugslag krijgen. En ik focus me op het eindresultaat (dat zal hoogstwaarschijnlijk ergens in augustus zo ver zijn), donderdag 4 juli gaan we weer verder. Hopelijk ben ik dan de pijn van vandaag vergeten :-).
Bloed, zweet en tranen
Vandaag was bovenstaande letterlijk van toepassing. Zwetende handjes terwijl ik op de stoel van Justin lag en hij zijn werk deed. Oud zeer/pijn ergens van binnen dat omhoog kwam en voor tranen zorgde en net trok ik m’n (witte) shirt uit om mijn arm te wassen: het shirt kan dus direct in de prullenbak: beetje bloed (zie de afbeelding hieronder) erop.
Twijfel je? Doe het dan niet!
Moraal van dit verhaal: Als je twijfelt omdat het je leuk lijkt om een (grote) tatoeage te laten zetten, denk dan goed bij jezelf na of je het proces aankunt. Want er is tenslotte niets ergers dan een onafgemaakte tattoo op je lichaam. En o ja, dat ding staat er voor de rest van je leven op 😉 Dat je dat ook niet vergeet. Ikzelf ben straks superblij met (het nu al) supertoffe eindresultaat. Voor nu, midden in het proces, is het (net als hier) bikkelen, knokken, doorzetten. Maar ja, verandering of groei, doet nu eenmaal pijn. Blijven stilstaan is voor mij geen optie (meer). We leven maar 1 keer. Dus F*ck it, let’s do it!
Verhalenverteller gezocht?
Bel +31 6 11210036 als je hulp kunt gebruiken van een woordenfluisteraar die lege pagina’s omtovert tot magische verhalen. Lees hier de andere blogs op deze website.
PS: Mocht je je afvragen of dat enorm lekker lichaam op de afbeelding mijn arm en lichaam is, dan moet ik je helaas teleurstellen. Het is een afbeelding gegenereerd door AI. #sorrynotsorry